دبریدمان همان جدا کردن بافت آسیب دیده زخم از بدن است که توسط پزشک انجام می شود. انواع دبریدمان زخم با توجه به نوع زخم و آسیب، میزان عفونی بودن آن، قرار داشتن جسم خارجی در بافت و غیره متفاوت است. پزشک در صورتی این درمان را پیشنهاد می دهد که زخم با مصرف آنتی بیوتیک ها و مراقبت های اولیه درمان نشود و به شرایط عفونی و حادی را برای بیمار به وجود آورد.
زخم های بزرگ و عفونی که کنترل آنها با مصرف دارو امکان پذیر نیست، باید هر چه زودتر دبریدمان زخم شوند. در غیر این صورت امکان پخش عفونت در کل بدن وجود دارد. در این روش جراحی، برخی از قسمت های عفونی زخم و سلول های مرده آن از بافت جدا می شوند که بدن سریع تر با عامل عفونی مبارزه کند و زخم ترمیم شود. از این طریق امکان آلوده شدن بافت سالم نیز از بین می رود.
دبریدمان دارای انواع متفاوت جراحی، آنزیمی، اتولیتیک، مکانیکی، دگریت ماگوت و آب درمانی است که هر کدام از این روش ها باید با توجه به نوع زخم، میزان گستردگی و عفونی بودن آن توسط بهترین دکتر زخم در این زمینه انجام شود.
انواع دبریدمان زخم زخم چیست؟
همانطور که اشاره کردیم، دبریدمان به عمل پزشکی گفته می شود که از طریق تکنیک های متفاوت برای بهبودی سریع تر زخم به کار می رود. زخم ها در برخی از مواقع، بهبود پیدا نمی کنند که در این صورت مشکلات جدی را برای برای بیماران به وجود می آورند.
زخم های عفونی در صورت عدم درمان به موقع، قادر به گسترش در کل بدن و آلوده کردن سلول های سالم بافت اطراف زخم هستند. از این رو زخم شدید یا زخمی که بهبود پیدا نمی کند، باید با تکنیک مناسبی از دبریدمان درمان شود.
در برخی از مواقع پزشک از چند نوع بریدمان برای درمان زخم استفاده می کند. به عنوان نمونه زخمی که دارای بافت نکروز یا در حال مرگ است، در ابتدا با دبریدمان جراحی به شرایط مطلوب تری می رسد. در برخی از مواقع این زخم ها ممکن است چند هفته بعد، نیاز به دبریدمان آنزیمی و مکانیکی پیدا کنند.
از این رو رعایت مراقبت ها، توصیه های پزشکی و بهداشتی برای درمان زخم ها مهمترین اقدامی است که نیاز به دبریدمان را از بین می برد. در ادامه شما را با انواع دبریدمان زخم زخم آشنا می کنیم.
دبریدمان جراحی
یکی از تکنیک های بسیار رایج درمان زخم های بهبود نیافته، دبریدمان جراحی است. از این طریق بافت های آسیب دیده زخم برداشته می شود. قبل از انجام این نوع دبریدمان، زخم و بستر آن باید به طور دقیق توسط پزشک مورد بررسی قرار گیرد که بافت مرده از سالم تشخیص داده شود. در صورتی که شرایط زخم برای انجام جراحی مناسب باشد، دبریدمان انجام می شود.
در این روش پزشک بافت آسیب دیده یا نکروز شده اطراف زخم را از بافت سالم برش می زند. بافت های مرده تنها سبب آلودگی بیشتر زخم و عدم درمان سریع آن می شوند. از این رو با ماندن روی زخم، شرایط بیمار را خطرناک می کنند. این سلول های مرده از طریق تیغ جراحی بریده یا با ابزار حرارتی سوزانده می شوند. در این نوع دبریدمان، پزشک باید بدون رساندن آسیب به بافت سالم، جراحی را به بهترین نحو ممکن انجام دهد.
دبریدمان اتولیتیک
یکی دیگر از انواع دبریدمان زخم، اتولیتیک نام دارد. در این روش، زخم خود به خود توسط سیستم ایمنی بدن درمان می شود. در واقع بافت مرده زخم از طریق مراقبت و پانسمان به راحتی از بین می رود. این نوع دبریدمان برای بهبودی زخم، به زمان نیاز دارد.
در این روش از مایعات طبیعی و آنزیم های بدن خود فرد برای جداسازی بافت مرده استفاده می شود. برای انجام این کار پزشک از یک پانسمان رطوبت ساز استفاده می کند و با قراردادن آن روی زخم، سبب تجمع رطوبت و تورم بافت کهنه می شود. در نتیجه این بافت ها به راحتی از بدن جدا می شوند. این روش دبریدمان برای درمان زخم های فشاری و غیر عفونی کاربرد گسترده ای دارد.
دبریدمان آنزیمی
در دبریدمان آنزیمی که یکی از روش های کم درد و در عین حال کاربردی بهبود زخم است، پزشک از محلول ها و پمادهای آنزیمی برای درمان زخم استفاده می کند. در این روش پمادها و محلول ضد عفونی کننده به واسطه پانسمان روی زخم قرار می گیرند که باید به طور مرتب تعویض شوند. در دبریدمان آنزیمی، بافت مرده با نرم شدن، همراه پانسمان از بافت سالم جدا می شود. در واقع این روش ترکیبی از پانسمان و محلول است که زخم را با نرم کردن بافت آسیب دیده درمان می کند.
دبریدمان مکانیکی
یکی از تخصصی ترین انواع دبریدمان زخم، نوع مکانیکی آن است. در این روش از برداشتن بافت، پانسمان مرطوب یا خشک استفاده می شود. گاز مرطوب به وسیله یک باند استریل روی زخم مورد نظر قرار می گیرد. بعد از مدت کوتاهی، بافت مرده زخم همراه با خشک شدن پانسمان، به آن می چسبد و در زمان برداشتن پانسمان، دبریدمان مکانیکی صورت می گیرد.
این روش به نام دبریدمان غیر انتخابی نیز نامیده می شود. زیرا بافت سالم و ناسالم را حذف می کند. آب درمانی تحت فشار برای دبریدمان زخم های سوختگی مناسب است که به عنوان یکی از روش های دبریدمان فیزیکی معرفی می شود.
ماگوت تراپی
این روش از انواع دبریدمان زخم، بسیار متفاوت از سایر روش های دیگر انجام می گیرد. زیرا در این روش از لارو مگس یا ماگوت ها برای دبریدمان زخم ها استفاده می شود. لاروها در یک محیط بهداشتی و استریل رشد می کنند و روی زخمی که نیاز به دبریدمان دارند، به واسطه باندی شل قرار می گیرند. این حشرات بافت مرده زخم را می خورند و به بافت سالم پوست آسیبی وارد نمی کنند. به همین دلیل این روش دبریدمان انتخابی نیز نامیده می شود
آیا انجام انواع دبریدمان زخم درد دارد؟
تمامی روش های دبریدمان با توجه به نوع زخم و میزان عفونی بودن آن انجام می شود. برخی از این روش ها ممکن است درد جزئی، و برخی دیگر درد بیشتری را برای بیمار ایجاد کنند. در نوع جراحی این روش از بیهوشی در حین عمل استفاده می شود. داروهای مسکن خوراکی برای افرادی که زخم نسبتا شدیدی دارند، تجویز می شود و در موارد کم شدت تر به مصرف داروی مسکن احتیاج نیست.
در نتیجه
دبریدمان نوعی روش درمانی برای بهبودی زخم های شدید و بهبود نیافته است که از گسترش عفونت و ایجاد مشکلات حاد جلوگیری می کند. انواع دبریدمان زخم با توجه به نوع زخم و سلول های مرده آن توسط بهترین پزشکان جراحی انجام می شود. این روش ها ممکن است دردناک باشند. با این حال انجام آنها برای بهبودی زخم ضروری است.
در دبریدمان جراحی پزشک بافت های مرده اطراف زخم را جدا می کند. دبریدمان آنزیمی شامل محلول ها و پماد های ضد عفونی کننده زخم است. در دبریدمان مکانیکی بافت برداشته شده از طریق تعویض پانسمان درمان می شود. دبریدمان ماگوت تراپی نیز از طریق قرار دادن لارو مگس روی زخم انجام می گیرد.
این لاروها بافت های مرده زخم را می خورند و به بافت های سالم آسیبی نمی رسانند. آب درمانی تحت فشار نیز برای زخم های سوختگی توصیه می شود. تمامی این روش ها و تکنیک های دبریدمان باید توسط پزشک ماهر و متخصص در این زمینه انجام گیرد.
بدون دیدگاه