دبریدمان

  1. وقتی شرایط بیمار اجازه می دهد، بافت غیر زنده را در حاشیه زخم فشاری یا از بستر زخم جدا کنید. 
  2. روش دبریدمان را با در نظر گرفتن ویژگی های داده شده انتخاب کنید. این ویژگی ها عبارتند از وضعیت بیمار، اهداف مراقبت، زخم/وضعیت اطراف زخم، نوع، مقدار و محل بافت نکروزه، محیط مراقبت. از دستورالعمل های تمرین بالینی که در آن نشانه ها و موارد منع مصرف برای هر تکنیک به بهترین شکل تعریف شده است، بهره مند شوید.
  3. هنگامی که تخلیه یا برداشتن بافت نکروزه از نظر بالینی ضروری نیست، از روش‌های دبریدمان مکانیکی، اتولیتیک، آنزیمی و/یا بیولوژیکی استفاده کنید.
  4. دبریدمان جراحی را در حضور سلولیت پیشرونده، حرکت موج دار و/یا سپسیس ثانویه به عفونت مرتبط با زخم انجام دهید.
  5. دبریدمان باید توسط یک متخصص زخم واجد شرایط، مجاز و طبق قوانین و مقررات انجام شود.
  6. استفاده از مواد استریل در دبریدمان   / جراحی.
  7. در موارد نقص ایمنی، جریان خون ناکافی در پاها یا عدم مداخله ضد باکتریایی در سپسیس سیستمیک، دبریدمان را با احتیاط انجام دهید. موارد منع نسبی درمان ضد انعقاد و اختلالات خونریزی است.
  8. درد ناشی از دبریدمان را کنترل کنید.
  9. قبل از دبریدمان زخم های فشاری اندام تحتانی، یک ارزیابی کامل و عروقی انجام دهید.
  10. اسکارهای پایدار، سخت و خشک را در پاهای ایسکمیک جدا نکنید.
  11. زخم را روزانه از نظر علائم قرمزی، حساسیت، ادم، ترشحات چرکی و/یا بوی بد ارزیابی کنید.
  12. در زخم های فشاری مزمن، دبریدمان را تا زمانی که بستر زخم از بافت گرانولاسیون پر شود و بافت نکروزه کاملاً پاک شود، ادامه دهید.

پانسمان زخم:

پانسمان در مراقبت از زخم فشاری مهم است. انتخاب پانسمان باید بر اساس نوع بافت بستر زخم، وضعیت پوست اطراف بستر زخم و اهداف مراقبت/ درمان خاص بیمار باشد. به طور کلی، زمانی که بستر زخم تمیز و دانه بندی شده برای بهبود و بسته شدن است، مرطوب نگه داشتن بستر زخم ایده آل است. انواع پانسمان های نگهدارنده رطوبت موجود است. با این حال، نوع پانسمان ممکن است بسته به بهبود یا بدتر شدن زخم متفاوت باشد. 

توصیه های عمومی:

  1. زخم فشاری را در هر تعویض پانسمان ارزیابی کنید و مناسب بودن نوع پانسمان مورد استفاده را بررسی کنید.
  2. توصیه های سازنده، به ویژه دفعات تعویض پانسمان را دنبال کنید
  3. طرح مراقبت باید زمان های معمول تعویض پانسمان را هدایت کند و شامل برنامه های موقتی باشد که در صورت نیاز (برای خانواده، بیمار و کارکنان) به دلایلی مانند تغییر رنگ (سبز شدن)، شل شدن و غیره قابل تغییر باشد.
  4. پانسمانی را انتخاب کنید که بستر زخم را مرطوب نگه دارد
  5. محصولی را انتخاب کنید که بستر زخم را لمس کند یا با خشک نگه داشتن محیط زخم مانعی برای پوست ایجاد کند .

پانسمان های هیدروکلوئیدی:

  1. از پانسمان های هیدروکلوئیدی برای زخم های فشاری در مرحله دوم ، نواحی بدن که تمیز هستند و پیچ خورده یا ذوب نمی شوند استفاده کنید.
  2. پانسمان های هیدروکلید را می توان در زخم های فشاری مرحله سه سطحی و غیر عفونی  استفاده کرد. 
  3. اگر مدفوع زیر پانسمان هیدروکلوئیدی نشت کرده است، تعویض کنید.
  4. از پانسمان های پرکننده در زیر پانسمان هیدروکلوئیدی برای پر کردن حفره در زخم های عمیق استفاده کنید.
  5. پانسمان های هیدروکلوئیدی را می توان برای محافظت از نواحی بدن در معرض خطر مالش، آسیب آلرژیک یا آسیب گچ استفاده کرد.

 پانسمان هیدروکلوئیدی را روی پوست شکننده با دقت بردارید تا ضربه پوستی کاهش یابد.. .6

پانسمان فیلم شفاف:

  1. از پانسمان های فیلم برای محافظت از نواحی بدن در معرض خطر آسیب ناشی از مالش، آسیب آلرژیک یا آسیب گچ استفاده کنید.
  2. اگر سیستم ایمنی بدن بیمار به خطر نیفتد، در دبریدمان اتولیتیک از پانسمان فیلم استفاده کنید.
  3. از پانسمان های فیلم شفاف به عنوان پانسمان ثانویه برای زخم های درمان شده با آلژینات ها یا سایر پانسمان های زخم که ممکن است برای مدت طولانی (مثلا 3 تا 5 روز) در بستر زخم باقی بمانند، استفاده کنید.
  4. پانسمان فیلم روی پوست شکننده را با احتیاط بردارید تا ضربه پوستی کاهش یابد.
  5. از پانسمان های فیلم به عنوان لایه رابط بافتی روی زخم هایی با ترشح متوسط ​​یا سنگین استفاده نکنید.

 پانسمان هیدروژل:

  1. از پانسمان های هیدروژل روی زخم های فشاری سطحی و با ترشح بسیار کم استفاده کنید.
  2. از پانسمان های هیدروژل برای درمان بسترهای خشک زخم  استفاده کنید.
  3. برای زخم های فشاری دردناک از پانسمان های هیدروژل استفاده کنید.
  4. از پانسمان های ورقه ای هیدروژل برای زخم های فشاری که سطحی هستند و هم سطح با پوست هستند و/یا زخم هایی در نواحی بدن که پانسمان در معرض خطر لیز خوردن است استفاده کنید.
  5. برای زخم‌های فشاری که عمیق هستند و هم سطح پوست نیستند و/یا زخم‌هایی در نواحی بدن که پانسمان در معرض خطر لیز خوردن است، از هیدروژل آمورف استفاده کنید.
  6. استفاده از هیدروژل آمورف را برای زخم های فشاری که غیر عفونی  هستند در نظر بگیرید.

 

source: https://www.epuap.org/wp-content/uploads/2016/10/qrg_treatment_in_turkish.pdf

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *