ویژگی های ویلچر و کوسن:
افراد مبتلا به آسیب نخاعی و زخم فشاری ایسکیال روی سطوح حمایتی که بدن را شکل می دهند بنشینند، توانایی توزیع مداوم فشار خوب و کاهش بار را داشته باشند.
- در بیماران مبتلا به زخم بستر با احتیاط از بالشتک های صندلی که فشار نوسانی ایجاد می کنند استفاده کنید. برای جلوگیری از پارگی، مزایای روش کاهش بار را که استفاده می کنید بر اساس ساختار کوسن و مکانیسم عملکرد آن ارزیابی کنید.
- روکش بالشتک قابل کشش را انتخاب کنید که خیلی محکم به دور بالای کوسن نپیچد و ظرفیت مطابقت با خطوط بدن را داشته باشد.
- بالشتک و پوشش آن را از نظر اتلاف گرما ارزیابی کنید. بالشتک و پوششی را انتخاب کنید که به تبادل هوا اجازه می دهد تا دما و رطوبت را در باسن به حداقل برساند.
- به طور دوره ای ارزیابی کنید که آیا ویلچر به درستی کار می کند و نیازهای بیمار را برآورده می کند.
- آموزش کامل استفاده و مراقبت از ویلچر و بالشتک آن را به بیمار ارائه دهید.
گزینه های فعالیت برای بیماران زخم فشاری که روی یک سطح تکیه گاه نشسته اند:
- خطرات و مزایای نشستن را از نظر سلامت جسمانی و روانی ارزیابی کنید
- استراحت در بستر را برای تسریع در بهبود زخم های ایسکیال و ساکروم در نظر بگیرید
- زمان نشستن را در بیماران مبتلا به آسیب نخاعی با زخم های ایسکیال بر اساس تحمل پوست و پاسخ زخم فشاری محدود کنید.
- برنامه نشستن را بر اساس تحمل پوست و پاسخ زخم فشاری بیمار ایجاد کنید.
- از کنترل وضعیت مناسب اطمینان حاصل کنید .
- یک زاویه مناسب برای نشستن فراهم کنید تا از سر خوردن بیمار به سمت جلو روی ویلچر جلوگیری شود. مطمئن شوید که بازوها و پاها در موقعیت مناسب قرار دارند.
- اگر طول کشش تاندون های زانوی خلفی افراد نامناسب است، از بریس برای بلند کردن انگشتان پا استفاده نکنید.
- نمودارهایی را تهیه کنید که مدت و تناوب فشار ایجاد شده توسط وزن بدن را تنظیم می کند و فشار را از بین می برد
- در صورت لزوم، شیوه‌های «از بین بردن فشار» یا سایر مانورهای رفع فشار را به بیمار آموزش دهید
- ویلچر را به صورت دستی یا با استفاده از یک منبع تنظیم کنید تا فشار روی سطح نشسته را مجدداً توزیع کنید و از بیمار بخواهید در موقعیت‌های مختلف قرار گیرد (بدن را خم کند، به عقب تکیه دهد و بایستد).
- شناسایی روش های موثر کاهش فشار و آموزش این روش ها با توجه به ظرفیت افراد
- در صورتی که فرد به کمک کامل نیاز داشته باشد، از یک بالابر مکانیکی برای انتقال به صندلی چرخدار یا صندلی کنار تخت استفاده کنید. هر بند یا بالابری را که استفاده می کنید بلافاصله پس از انتقال بردارید.
انتخاب تخت:
- فرد را از ابتدا به تخت مناسب ببرید
- از تخت هایی استفاده کنید که وزن فرد را تحمل کند
- تشک را از نظر “گودی” بررسی کنید
- اطمینان حاصل کنید که سطح تخت به اندازه کافی بزرگ است که امکان چرخاندن بیمار را فراهم کند.
- مطمئن شوید که تخت به اندازه کافی پهن باشد که هنگام چرخش فرد چاق از یک طرف به طرف دیگر، کنار تخت را لمس نکند.اگر پوست بیش از حد خیس است،
- باید مراقب بود که از سطوحی با خواصی استفاده شود که تبخیر رطوبت را تسهیل می کند.
انتخاب ابزار:
- از ویلچر یا صندلی استفاده کنید که به اندازه دور کمر فرد پهن باشد
- وسایل حمایتی برای فرد فراهم کنید تا بتواند به طور مستقل فعالیت خود را حفظ کند.
ارزیابی و موقعیت یابی:
- برای ارزیابی کامل از تمام چین های پوست کمک لازم را دریافت کنید
- مراقب باشید که با وسایل پزشکی به پوست فشار وارد نکنید.
- با استفاده از بالش یا ابزارها در مناطقی که لایه های پوستی افتاده یا چین های پوستی بزرگ دارند از ایجاد فشار بر روی پوست جلوگیری کنید.
مراقبت از زخم فشاری:
- علائم عفونت و تأخیر در بهبود زخم‌های فشاری را که در افراد چاق شایع تر است، با دقت در نظر بگیرید.
- هنگام پر کردن شکاف زخم‌های باز، مراقب باشید که مواد پانسمان روی زخم را فراموش نکنید. تعداد پانسمان هایی را که برای پر کردن زخم های بزرگ استفاده می کنید یادداشت کنید و در تعویض پانسمان بعدی حتماً تمام پانسمان ها را از روی زخم جدا کنید.
- تغذیه مناسب برای حمایت از بهبود ارائه دهید.
با وجود قد و وزن، بیماران چاق ممکن است فاقد مواد مغذی ضروری باشند که به بهبود زخم فشاری کمک می کند. هدف کاهش وزن ممکن است نیاز به تأخیر یا تغییر داشته باشد تا اطمینان حاصل شود که مواد مغذی مناسب مورد نیاز برای بهبود مصرف شده است.
source: https://www.epuap.org/wp-content/uploads/2016/10/qrg_treatment_in_turkish.pdf
بدون دیدگاه